MOSS LANDING - PISMO BEACH

Wel grappig, de hele vakantie zien we bordjes van overstekende herten, koeien, beren, maar vandaag zien we een bordje dat we uit moeten kijken voor overstekende otters. Tja, dat doen we dan maar. We hebben de halve nacht de zeehonden herrie horen maken. Het leek wel soms of ze naast je camper lagen. We gaan vandaag niet op walvissentocht, aangezien de Highway 1 wel open is gesteld. Dus we gaan meteen op pad. De highway 1 staat bekend om zijn mooie vergezichten, ruige kliffen en kleine baaien. Moet echt een plaatje zijn. Maar op het moment dat wij deze gaan rijden is het erg mistig en koud. Soms zien we zelfs de zee niet. Op een gegeven moment toch maar de camper geparkeerd bij het strand, maar binnen ons broodje opgegeten. Zodra we bij Point Lobos komen, zijn we gestopt om de South Plateau Trail te lopen. Dit is het enige natuurpark wat open is, de rest zal de komende tijd gesloten blijven. Na een leuke wandeling, zien we dan uiteindelijk de zee en zijn steile kliffen. Hier is de mist net wat opgetrokken. De zee is helder blauw en er groeien heel veel Cyprus bomen. Weer onderweg komen we heel veel Ferrari ‘s tegen of andere sportauto’s. We dachten in eerste instantie dat hier dan wel heel veel rijken zouden wonen. Maar wat bleek, een dorpje verder op was een evenement aan de gang. Daar stonden namelijk heel veel sportauto’s. Dat verklaarde een hoop. Onderweg een paar keer gestopt om toch wat van de omgeving mee te krijgen, maar het bleef erg mistig. Ik denk dat als het hier helder weer is, het inderdaad een prachtige route is. Maar helaas hadden we pech. Maar het kan altijd nog erger, deze omgeving wordt sinds 22-07-2016 geteisterd door bosbranden. Er is al 60% verbrand, inclusief huizen en gebouwen. Het ruikt hier ook heel erg naar rook en er rijden continue brandweerwagens, politieauto’s en graafmachines. De weg waar wij vandaag op reden was open, maar 2 dagen geleden was hij nog afgesloten. Ze zijn op zoek naar een persoon die een illegaal kampvuur heeft gemaakt en daarmee deze bosbrand heeft veroorzaakt. Er is al 1 dode gevallen en 3 gewonden. Overal langs de weg staan borden om de brandweerlieden te bedanken en ze succes te wensen. Ze hopen dat ze 31 augustus de brand helemaal geblust hebben. Eigenlijk waren we van plan om ook midden in de Big Sur op een camping te gaan staan, maar gelukkig hadden we iets anders geboekt, want deze camping is nu gesloten. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel, het is nu helemaal niet druk op de weg. We kunnen overal gemakkelijk stoppen en zodra we dan ook de waterval (Mc Way) zien bij het Julia Pfeiffer State park stoppen we meteen. Normaal kun je hier met een trail helemaal naar toe lopen, maar wij moeten het doen met een uitzicht vanaf de weg. Wel jammer, maar toch nog wel mooi. Even later, als de mist wat optrekt, zien we de dolfijnen springen in het zee. Natuurlijk geprobeerd dit op de foto vast te leggen, maar dat valt nog niet zo mee. Was elke keer te laat of te vroeg. Nee, dan de zeeleeuwen die we wat later zagen. Die beesten blijven tenminste gewoon op hun plekje liggen. Aan het einde van deze Highway ligt Hearst Castle. Dit is een super grote villa, gebouwd door William Hearst. Hij was een hele rijke krantenmiljonair. Hij erfde van zijn vader de San Francisco Examiner en breidde dit uit. Op een gegeven moment was hij de baas van 26 kranten, 16 tijdsschriften en diverse radiostations. Vele beroemdheden kwamen hier vaak op bezoek. Hij was de grondlegger van de zogenaamde roddelpers. De Ruphert Murdock van deze tijd. In 1951 is hij overleden en heeft deze villa + heel veel grond (die hij had gekocht voor $ 0.77 per hectare en die nu per hectare $ 3.000.000, waard is) achtergelaten in een fonds. Nu komen er dagelijks duizenden mensen dit immense bouwwerk bewonderen. Zeker zijn buitenzwembad moest geweldig zijn, maar ook daar zat het ons vandaag niet mee. In de afgelopen 80 jaar is het zwembad 3 x leeggemaakt en ja……..je raadt het al, het was vandaag leeg. Ze gaan het renoveren en Lady Gaga gaat dit betalen. Dit, omdat ze blijkbaar 1 van haar videoclips hier heeft opgenomen. Ook trokken er donkere wolken over, dit omdat er weer een nieuwe bosbrand was ontstaan. Dus na de rondleiding zijn we terug gegaan naar de camper om onze weg naar de camping te vervolgen. Dit voordat anders dadelijk de wegen weer werden afgesloten. Op onze camping aangekomen, staan we tussen hele grote campers in. Allemaal Amerkanen, die niet alleen een camper bij hebben, maar ook nog eens een grote auto erachter hebben hangen. We vallen echt in het niet. Maar 9 meter lang en geen enkele slide-out. Dat valt hier op. Onze buren vragen ook waar we vandaan komen en nu blijkt dat onze buurvrouw nog een beetje Nederlands kan, aangezien ze heel lang geleden in Amsterdam is geboren. We zitten hier recht aan zee, maar omdat het hier al om 20.00 uur donker is, hebben we deze nog niet gezien. Morgen vertrekken we naar onze laatste camping. Daar blijven we dan 2 nachtjes en dan gaan we de camper inleveren. Nog een paar daagjes in een hotel en dan weer naar huis………….het einde komt in zicht.