Dag 14 Niagara Falls

Nadat het gisterenavond droog was geworden en de band pas morgen gemaakt zou worden, toch nog maar even naar de Niagara watervallen gegaan. Het rare is dat als je rond deze watervallen loopt, het altijd miezert. Dit is de nevel van de watervallen die je in de verre omtrek voelt. Ze waren inderdaad heel mooi verlicht. De kleur veranderde steeds en dat is toch wel machtig om te zien. Toen we net van plan waren om terug te gaan naar de camping, hoorde we vuurwerk afgaan. Vlug terug lopen, en ja hoor, geweldig vuurwerk. We hebben elkaar een gelukkig nieuwjaar gewenst en zijn toen toch maar terug gegaan naar de camping. We hadden de kinderen beloofd dat ze mochten uitslapen, maar papa had ondertussen een telefoontje gehad van de garage dat ze de autoband om 8.00 uur kwamen vervangen. Tja, daar ging het lang slapen weer. Dus wij vanochtend om half 8 allemaal opgestaan, belt de garage om 8.05 uur dat het 9.00 uur gaat worden. Kinderen natuurlijk hartstikke blij (maar niet heus). Ondertussen waren Loes en ik maar even naar de supermarkt gewandeld om wat vers brood te halen. Teruggekomen bij de camping was onze autovriend er helaas nog steeds niet. We zouden de eerste excursie vanochtend om 11.00 uur hebben, het zag er nu naar uit dat we dit niet gingen redden. Dan maar even bellen en de situatie uitleggen, het was gelukkig geen probleem de excursie wat later te plannen. Om 10.00 uur was er dan eindelijk de bandenman. Even allemaal de camper uit, even opkrikken en binnen 10 minuten hadden we een nieuwe band. Op naar het centrum. We begonnen met een film over het ontstaan van de Niagara watervallen. Van te voren kregen we weer allemaal een blauwe poncho, uh, waarom dat ? Nou, daar kwamen we wel achter. De film was heel leuk opgezet, een beetje op een Ice-Age achtige manier. Dus ook voor ons Eva te begrijpen. Daarna gingen we naar een andere hal. En ja, daar begon het…..Het werd eerst ijskoud en het waaide er flink ( de ijstijd) Daarna begon het heel hard te regenen (toch fijn dat je dan een poncho aanhebt) en na wat gedonder en bliksem waren daar de niagara watervallen. Erg leuk gedaan, leek een beetje op de Panda droom van de Efteling, maar dan met veel meer effecten.
Na deze film mochten we een kijkje gaan nemen achter de watervallen. We liepen door een lange tunnel ver onder de grond. Eenmaal aan het einde keek je dan achter tegen de watervallen aan. Maar dit gaat met zo’n geweld (gelukkig hadden we deze keer een gele poncho gekregen) dat je alleen maar heel veel nevel en een muur van water ziet dat met enorme kracht naar beneden dondert. Weer een gave ervaring rijker. Na dit allemaal gezien te hebben, wilde we toch wel eens weten waar dat water nu allemaal naar toe stroomt. Dus zijn we de White Water Walk gaan lopen. Je loopt hier naar een zeer snel stromende rivier (150 kilometer per uur) met soms wel golven van 3 of 4 meter hoog. Het grappige is dat wij aan de Canadese kant liepen, terwijl aan de andere kant van de rivier Amerika was. Na al dit geweld hadden we toch wel honger gekregen. We hadden ons Eva beloofd om een keer bij de Ihop te gaan eten en vandaag was het zover. Daarna met de bus weer terug naar de camping. In de bus troffen we 2 oudere mannen aan, waarvan er 1 uit Nederland kwam (sinds 1956 woonachting in Canada) en 1 uit België. Ze vonden onze Tom heel veel op Hans lijken en dat wij heel goed engels spraken (de kinderen dan) Na een gezellig gesprekje waren we op de camping aangekomen. Nu even lekker niets en genieten van het zonnetje. Na het avondeten nog even een rondje over de camping gedaan, want ik weet niet hoe wij het voor elkaar krijgen, maar ook hier was het vandaag Christmas-Friday. Dus je raadt het al, weer kampeerplaatsen helemaal omgetoverd in winterwonderland. Begin het toch verdacht te vinden, maar Hans en Loes beweren dat ze er echt niets van wisten. Morgen moeten we veel kilometers rijden, dus nu maar lekker op tijd ons bedje in. Tot morgen !!