Dag 7 Fishing Bridge - West Koa

Vandaag de dag dat we Yellowstone gaan verlaten en nog 1 keer op zoek gaan naar beren.
We hebben nog steeds geen antwoord op de al oude vraag: poept de beer in het bos. Nou volgens mij dus niet en hebben de Amerikanen de nationale parken bedacht om er geld mee te verdienen door te zeggen dat er beren zijn. Maar de grootste beer zit niet in een park, maar ergens in het Witte Huis zijn geld te tellen, zodat hij de oudere Amerikanen aan een baantje kan helpen in een park. Waarbij de enige opdracht die ze hebben is: liegen tegen toeristen en zeggen dat je bear aware moet zijn en geen eten of drinken of ongestelde vrouwen buiten mag laten liggen. Na 3 jaar Amerika geloof ik er niet meer in en verwachten we in de USA geen beren meer te zien. En als we ze zien dan rem ik er niet meer voor. Het is levensgevaarlijk al die toeristen die bij de eerste de beste zwarte boomstam vol op de rem gaan staan en midden op de weg parkeren in een bocht of afdaling. Ze rekenen er kennelijk niet op dat een 100 tons camper niet in 10 meter stopt, maar toch echt meer remweg nodig heeft om stil te staan zonder dat alle kopjes en borden en kinderen door de camper vliegen. Dus onze hoop is nu op de Canadezen, die niets beloven en ook niet waarschuwen voor beren. Het is zelfs zo erg dat we door al deze propaganda er in zijn getrapt om berenspray te kopen, waar ik nu de hele dag mee rondloop als een debiel met een zaklamp aan mijn riem. Ik vraag me af wat er in de spray zit, want volgens mij zit er gewoon lucht in die er voor zorgt dat je een gevoel van schijnveiligheid krijgt terwijl er toch geen beren zitten. De foto’s bij de verkooppunten van berenspray zijn zo geel dat het niet erg waarschijnlijk is dat de beren nog in de jaren 2000 gezien zijn in Yellowstone. Maar genoeg over de beren. De enige bewoners van Amerika die mijn respect hadden waren de indianen, de oorspronkelijke bewoners. Ja let wel, hadden. Ik dacht dat deze mensen op paarden met een pijl en boog wel moedig moesten zijn om te jagen op bizons. De bizon die in 1000 tallen voorkwamen op de vlaktes van Amerika en waar de indiaan zijn leven voor moest wagen. Om met een mooi stuk vlees thuis te komen bij de indianen vrouw en daar voor rijkelijk beloond werd. Nu is ook dit sprookje in duigen gevallen, omdat de bizon een luie koe is die het liefst de hele dag in het zand ligt en alleen opstaat als het nodig is. De gemiddelde Europeaan die ooit een koe van dicht bij heeft gezien is ook niet erg onder de indruk van een bizon. Zelfs onze kinderen lopen er op af en naderen het beest tot op een meter of 10 en vragen zich dan af hoe moeilijk de indianen het eigenlijk hadden en hoe slecht ze wel niet moesten schieten met pijl en boog om van zo dichtbij de bizon niet te kunnen raken. Ook hier zijn de vrouwen van de indianen jaren lang voor de gek gehouden en is hun verteld dat ze beter thuis konden blijven in plaats van mee te doen met de jacht. Ze moesten eens weten. Nu is ook gelijk duidelijk waarom de meeste indianen drankverslaafd zijn. De tijd die ze over hadden van het jagen hebben ze samen doorgebracht met een goed glas alcohol. Maar genoeg over alle schijn van de Amrikanen, 1 ding moet je ze nageven, het zijn aardige mensen en ze zijn vriendelijk in het verkeer. Ze zijn zelfs zo vriendelijk dat als ze zwalkend over de weg rijden en een bestuurder van een camper al 3 keer getoeterd heeft dat hij een gevaar op de weg is ze bij het inhalen nog steeds vriendelijk zwaaien alsof er niets aan de hand is. De Nederlandse bestuurder is kennelijk iets minder geduldig. Nadat we het park zijn uitgereden kwamen we in een dorp waar alles weer was zoals we het kennen. Op iedere hoek van de straat een Starbucks en een Wendys en een Mac. Nadat we ons te goed hadden gedaan aan een broodje bij de Subway reden we naar de camping. Een mooie camping met een mooi binnenzwembad. Fijn met 30 graden. Na het zwemmen ( eva en yvonne) zijn we de was gaan doen. Want de sokken waren de afgelopen dagen niet aan te slepen met al dat wandelen. We zijn achter 1 ding extra gekomen vandaag, en dat is dat donderdag wasdag is bij de Amerikaan. Er waren 12 wasmachines en 10 drogers die allemaal vol waren. Op het moment dat ik dit schrijf zit onze laatste trommel in de machine. We gaan nu een ijsje eten en dan de was in de droger stoppen, zodat we morgen met frisse sokken de reis kunnen vervolgen.

Groeten de razende reporter