Dag 20 Whistler - Vancouver

Hoewel Whistler een ontzettend mooi en gezellig wintersportdorp is, moeten we vandaag helaas toch weer verder. Als je alles hier aan deze kant van Canada goed wilt zien is zelfs 4 weken vakantie niet lang genoeg. En de reden dat we 1 dag Whistler geschrapt hebben, is omdat we en Vancouver graag willen zien en deze familie wil graag op een boottocht op zoek naar orka’s. Dat beide gaat niet in 1 dag, vandaar dat we nu 2 dagen naar Vancouver gaan. De weg naar Vancouver is zoals gewoonlijk weer erg mooi. We vragen ons wel af of je hier ook met de trein mooie tochten kunt maken, want al dagen lang volgt ons het spoor. Dat is natuurlijk helemaal relaxed. Enne, treinen blijft toch een dingetje……Eenmaal in Vancouver aangekomen besluiten we om maar eerst naar de camping te rijden. Deze ligt bij Stanley Park, een mooi groen park met langs de hele kustlijn fiets- en wandelpaden. Bij de camping staat een zeer aardige mevrouw ons te woord. Ze klaagt over de Amerikanen die nooit geduld hebben en over Trump. Wij Nederlanders staan wel als fijne mensen bekend, gelukkig maar. Ze is dan ook zeer behulpzaam. Ze belt naar de maatschappij waar wij morgen onze Whale tour hebben geboekt en vraagt naar de parkeermogelijkheden van een camper. Die zijn er dus niet. Enne, in Vancouver zelf hoef je het ook niet te proberen. Dus mogen we tegen een kleine vergoeding onze camper morgen de hele dag nog voor op de camping laten staan. Super lief. Op loopafstand kunnen we, nadat we dagpassen hebben gekocht, met de bus mee het centrum in. Dit is maar een 10 minuutjes rijden. Eenmaal in het centrum stappen we uit. Na wat rondgewandeld te hebben gaan we richting Gastown. Dit is het oudste gedeelte van Vancouver er zit vol winkeltjes en restaurantjes. Natuurlijk heeft Loes hier een souvenir gekocht, sinds enkele jaren koopt ze van elke grote stad waar ze komt een magneetje. Haar magneetbord thuis hangt dan ook al aardig vol. Na wat high-lights te hebben bekeken en wat te hebben gedronken in een cafe ( waar het volgens de kinderen erg stonk naar wiet….hoe kunnen zij dat nou weten ?) besloten we om even terug te gaan naar de camping. We hadden namelijk vernomen dat er vanavond op het strand een vuurwerkwedstrijd was. Dit noemen ze hier Festival of lights. 3 landen nemen het in een week tijd tegen elkaar op. De deelnemende landen waren Zuid-Afrika, Zweden en Zuid-Korea. Vanavond was Zweden aan de beurt. Wel jammer volgens ons Eva, want volgens haar koopt iedereen natuurlijk het vuurwerk in Zuid-Korea en zullen die wel winnen. Na onze maaltijd dus met een kleedje en wat lekkers op weg naar het strand. We waren er om 8 uur en het vuurwerk zou om 10 uur beginnen, maar we waren niet de enige die zo vroeg waren ! Het hele strand zat vol met mensen. Allemaal op een kleedje, dus wij ook. Het was geen straf, want terwijl we op het strand aan het wachten waren, zagen we de zon ondergaan. En alle mensen waren gezellig aan het drinken en het kletsen. Er hing een hele gezellige sfeer. Wel fijn, want je merkt wel dat tijden zijn veranderd. Toen wij samen met al deze mensen richting het strand liepen, werden er wegen afgesloten en vrachtwagens midden op de weg gezet. Dit ter voorkoming dat er gekken de menigte in rijden. Ook waren er overal zwaar bewapende politie agenten. Jammer dat het tegenwoordig zo moet, maar het zal wel nodig zijn. Toch bekruipt me dan altijd even de angst, dat als er hier iets gebeurd, we elkaar niet uit het oog moeten verliezen. Maar achter de geraniums zitten geeft ook geen garantie en de kans dat je net op het verkeerde moment op de verkeerde plek bent, is natuurlijk ook heel erg klein. Om de mensen wat bezig te houden, waren er grote blusboten op het water die alle kanten op spoten. Het vuurwerk zou vanaf een groot vrachtschip afgestoken worden. Rondom dit schip lagen ook allemaal politiebootjes en daarachter weer plezierbootjes. Ineens gingen alle lampen rondom de stranden uit en begon het vuurwerk. Een half uur lang een heel spektakel. Ja, en dan is het afgelopen en moeten al deze duizenden mensen ineens weer van het strand af. Maar petje af voor Vancouver, de menigte werd door afzetlinten een paar keer gescheiden en voor je het wist stonden we weer bij de bus. Rond half 12 waren we weer terug op de camping en zochten we snel ons mandje op. Want morgen moeten we fit zijn voor onze bootreis. Hans zal verslag doen van deze bijzondere dag, want natuurlijk gaan boten en Hans niet samen.