Dag 22 Vancouver - Seattle

Na ons geweldig bootavontuur, vandaag weer op weg naar Amerika. Het zou een ritje van ongeveer 2 uur zijn, maar door de drukte en de enorme wachttijd bij de grens werd het een ritje van 4.5 uur. Bij de grens hebben we 1 uur moeten wachten. Ja, die Amerikanen zijn een veel strenger dan de Canadezen. En door een aantal ongelukken onderweg schoot het niet echt op. Maar rond half 2 waren we toch op de camping in Seattle. We hadden eigenlijk besloten om na het middageten richting het centrum te gaan, maar bij de receptie hoorde we dat er vanavond een baseball (honkbal) wedstrijd zou zijn van de Mariners tegen de Blue Jays, oftewel Toronto tegen Seattle. Vandaar dat het op onze camping zo druk was. Er zaten allemaal Canadezen in blauwe shirts. We gingen ervan uit dat dit natuurlijk helemaal uitverkocht was, maar toen Hans toch eventjes op de site keek, bleken er nog kaartjes te zijn. En aangezien we gisteren het geld van onze leuke boottrip terug hadden gekregen, was dit natuurlijk wel heel gaaf. Maar dat betekende wel dat we nu vlug de tassen moesten inpakken voor onze vliegreis morgen naar Los Angeles, want we zouden vanavond pas laat terug zijn. Maar als het moet, dan kan natuurlijk alles. Binnen 3 kwartier hadden we bijna alles ingepakt en was de camper zo goed als schoon. De dichte verpakkingen met eten gaven we aan onze vriendelijke buurman. Dat vond hij zo fijn dat Hans een shirt aangeboden kreeg van de Blue Jays. Nu vlug naar de bushalte, want we wilden natuurlijk ook nog even naar downtown Seattle. Op het verlanglijstje van Loes stond namelijk de Space Needle. Deze toren komt altijd in beeld bij Greys Anatomy. En ja Hans, wij wisten al lang dat de serie hier niet werd opgenomen maar in Los Angeles, maar dat neemt niet weg dat Loes graag een kijkje wou gaan nemen. De bus- en tramreis was al een hele beleving. Aangezien we onderweg al langs het stadion kwamen, zat de tram vol met supporters. En omdat Hans zo’n mooi blauw shirt aan had van de Blue Jaws dacht iedereen dat we uit Canada kwamen. Dat leverde hele leuke gesprekken en hilariteit op. Bij de Space Needle aangekomen bleek het best wel druk te zijn. Sinds gisteren was namelijk de glazen vloer halverwege de toren open gegaan. Daar kwamen heel veel toeristen op af. Dit tot frustratie van Tom, want die wilde toch zeker wel op tijd bij de wedstrijd zijn. Nadat we met de lift helemaal naar boven waren geweest en ook de beroemde veerboten (die je natuurlijk in dezelfde serie zien) hadden gezien, was het al half 7. Om 19.15 uur zou de wedstrijd beginnen, dus hup weer naar de tram en terug naar het stadion. Iedereen die we zagen moest eigenlijk wel lachen, want die wisten natuurlijk waarom wij haast hadden. Bij het stadion aangekomen, eerst natuurlijk weer door de veiligheidscontrole en dan de trappen op. Wat je dan ziet is echt niet te vergelijken met onze voetbalstadions. Een hele ring van het stadion bestaat uit eettenten. Terwijl de wedstrijd net was begonnen, waren er heel veel supporters nog gewoon op hun gemakje aan het eten. Ook toen we eenmaal op onze plek zaten, bleef iedereen steeds lopen en kwamen ze continue langs met popcorn, drinken en allerlei andere “gezonde”dingen. Zo’n wedstrijd is echt geweldig om mee te maken. Alle supporters zitten ongeacht voor wie je bent, gewoon door elkaar. Iedereen kletst met elkaar en tussendoor wordt iedereen opgezweept met muziek. Het viel ons wel op dat er veel meer blauw (Canadezen dus) in het stadion zat dan groen (de thuisploeg Seattle). Ik heb totaal geen verstand van honkbal en ondanks dat onze Tom het mij geprobeerd heeft uit te leggen, was het geweldig om mee te maken, maar volgens de kenners niet zo’n goede wedstrijd. Na afloop weer gezellig met onze “vrienden” terug naar de camping en meteen naar bed. Morgen moeten we namelijk de camper gaan inleveren en wacht ons een lange dag.