MESA VERDE - MOAB

Vandaag een tocht van 180 kilometer voor de boeg richting Moab. Eerst even wat boodschappen doen, zodat we vanmiddag weer een lunch hadden. Het valt niet mee om hier in Amerika kleine verpakkingen te kopen. Alles is hier groot (en onze koelkast in de camper niet dus…) Ook zit echt overal suiker, chocolade, caramel of wat voor zoetigheid dan ook, in. Ik begrijp wel dat er heel veel Amerikanen dik zijn. Je voelt je hier echt dun….. dus vriendinnen, volgende vriendinnenuitstapje toch maar naar Amerika, hoeven we ons daar in ieder geval niet druk om te maken haha. En natuurlijk werden we weer aangesproken door Amerikanen met de vraag waar we vandaan kwamen. Oh, the netherlands, do you know Hans Brinker ? Uh nee, of toch wel zei Hans. Die hield zijn vinger in de dijk. Voor verdere info kun je bij Hans terecht…… En we zouden geen Nederlanders zijn als we niet al overal kortingskaarten voor hadden…de supermarkt, het benzinestation. Fijn die korting steeds, of gooien ze gewoon wat op de prijs. We zullen het niet weten.
Na weer een heerlijke rit over uitgestrekt landschap kwamen we aan bij het visitor Centre van Arches National Park. Nadat we een kaart hadden gekregen met daarop alle routes en trails, zijn we gaan rijden. Dit park bestaat uit natuurlijke bogen en bruggen van rotsen. Normaal is het hier elke dag zo’n 35 graden en worden er trails afgeraden, maar vandaag was het bewolkt en maar 25 graden, dus perfect te doen. We kozen voor de Delicate Arch trail. Dit was een trail van 4.8 kilometer, met veel klimmen en klauteren. Je was verplicht een liter water per persoon mee te nemen. Deze keer wat het inderdaad echt klimmen en klauteren, en zelfs langs een richel lopen (brrrr) maar het was de moeite waard. Eenmaal boven aangekomen zie je van rotsen een boog staan van 20 meter hoog en 11 meter breed. Sommige kenners denken dat hij elk moment zal afbreken, anderen zeggen dat dit echt niet gebeurt. Maar wij hebben hem in ieder geval gezien. Ook bleek onze Tom, toch niet het sportiefste van het gezin, een echte klimgeit te zijn. Niet volgens het pad, maar gewoon overal overheen en omhoog klimmen. En soms zo hoog en steil, dat ik me afvroeg hoe hij in hemelsnaam nog naar beneden kwam. Maar gelukkig, we zijn allemaal zonder kleerscheuren weer afgedaald en zijn daarna lekker naar de camping gereden. Voor de afwisseling maar weer de barbecue aangestoken en met het uitzicht op enorme rotsen en een kleurrijke lucht (er staan hier ’s-Nachts ook heel veel sterren aan de hemel) weer een goede maaltijd op. Nu lekker douchen en dan ons bedje in. Morgen zijn we gelukkig nog een dag hier, want er is hier nog genoeg te zien en te beleven.