BRYCE CANYON DAG 2

Vannacht was het voor het eerst echt koud. Het was hier afgekoeld tot zo’n 9 graden. Nadat we een tijdje bij het kampvuur hadden gezeten en na de duizenden sterren in de lucht hadden gekeken, zijn we ons bedje in gegaan. Vanmorgen vroeg opgestaan, want we zouden een trail gaan lopen in Bryce Canyon. Vanaf onze camping vertrekt er een shuttlebus die je naar diverse punten brengt in het park.
Onze eerste stop was bij Inspiration Point. Na een kleine wandeling omhoog heb je een heel mooi uitzicht over een amphitheater vol hoodoos. Hoodoos zijn oranje rotsformaties die als een naald omhoog staan. Aangezien het er zoveel zijn en het in een ronde staat, lijkt het net een theater vol mensen. Foto volgt nog. Vandaar uit zijn we met de shuttlebus weer verder gegaan en uitgestapt om de Navajo trail te lopen. We gingen eerst heel ver naar beneden over een hobbelig pas langs de afgrond, maar ja, wat je naar beneden loopt, moet ook weer omhoog. Aangezien de lucht blauw was met witte wolken, overal oranje rotsen en hier en daar een boom, was het licht geweldig. Daarna besloten we nog maar een trail te lopen waarvan ik had gelezen dat deze ook heel mooi was: Van Sunset Point naar Sunrise Point. Tussen grote rotsblokken, met steile afdalingen en dan natuurlijk ook weer steile paden omhoog was dit ook een hele mooie trail. Wel werd het steeds warmer en bij elke klim dachten we dat we er waren, maar het was een hele tocht. Hijgend en puffend kwamen we weer boven, maar ook deze was zeker de moeite waard. We hadden nog graag naar Bryce Point gegaan, maar deze was afgesloten. Ze waren daar aan de weg aan het werk en helaas konden we daar niet heen. Maar niet getreurd, op de camping lag een heerlijk zwembad wat we na al dat zweten wel konden gebruiken. Dus met de shuttebus terug naar de camping en lekker zwemmen. De Amerikanen hebben wel heel veel regels voor het zwemmen wat allemaal niet mag. Ook dat kinderen tot en met 14 jaar niet zonder toezicht van volwassene mogen zwemmen. Tja, en aangezien onze tweeling 13 is, mochten papa en mama lekker mee. Dat we daar op een bedje in slaap vielen en van het toezicht weinig terecht kwam, tja, daar stond niets van bij. Nu zijn we net terug bij de camper en gaan even een spelletje Rumikub doen. Vanavond gaan we hier in het dorpje lekker uit eten en morgen gaat onze reis weer verder naar Zion. Hopelijk hebben we dan een keer goede wifi, zodat we de verhalen ook kunnen plaatsen op ons blog (en onze pubers weer even hun berichten kunnen bijwerken haha)