BRYCE CANYON - ZION

Vanochtend vertrokken naar Zion. Eerst even proberen wat brood te scoren, maar dat valt hier in Amerika nog niet mee. In eerste instantie vonden we alleen maar een winkeltje met donuts vol met suiker en chocolade en brood wat 3 weken houdbaar was. Maar na een paar kilometer (sorry mile) zagen we een bakkertje waar ze lekkere verse pistoletjes verkochten. Het voordeel van een camper is dan dat je naar een leuk plekje rijdt, waar je dan dit ontbijtje kan opeten. Vervolgens reden we door een groen heuvelachtig landschap met kabbelende riviertjes. We kwamen langs typisch Amerikaanse dorpjes. Soms staan er hele mooie grote huizen, maar er zijn ook heel veel huisjes waar ze volgens mij alles bewaren van de afgelopen 50 jaar. Daar staan hele oude verroesten auto’s, autobanden, koelkasten, tractors en nog van alles meer. Via de Mount Carmel Highway vervolgde we onze route. Je hebt hier een heel mooi uitzicht over de Zion Canyon. Maar toen kwamen we bij een tunnel aan, waar wij met de camper alleen maar door konden rijden, als ze het verkeer aan de andere kant zouden stoppen. Zo gezegd, zo gedaan. Je moet aan de ranger $ 15,- betalen en zij zorgen er dan voor dat het verkeer aan de andere kant van de tunnel stil gelegd wordt. Bij de camping aangekomen, konden we nog niet inchecken, want het was pas 11 uur. Dan de camper maar tegenover parkeren en met de shuttlebus naar het Visitor Center van Zion National Park. Daar aangekomen gekeken welke trail we deze keer weer zouden lopen. Aangezien het ondertussen middag was, even wat eten besteld en daar op een groot grasveld onder de bomen opgegeten.
We besloten bij de 5e bushalte uit te stappen om dan de Lower Emerald Pool Trail te gaan lopen. Dit is een trail van maar 2 kilometer, dus goed te doen. We zouden dan uiteindelijk uitkomen bij een kleine waterval. En ja hoor, het was inderdaad een kleine waterval. Door de droogte van de afgelopen maanden, stond het water erg laag. Het leuke aan deze waterval was wel dat je er achter door kon lopen. Je werd dan wel nat natuurlijk, maar bij 39 graden is dat echt geen probleem! Vervolgens zijn we aan het einde van deze trail doorgegaan naar de Grotto Trail. Dit zou dan in totaal 4.8 kilometer zijn en zeker de moeite waard. Dus hup wat water en chips erin (tja, je moet goed zout eten als het warm is) en gaan. Hier mochten we volgens de kinderen gelukkig wat meer klimmen en klauteren over rotsen. Soms ben je zo bezig om te kijken op welke steen je nu weer moet stappen, je vergeet naar de omgeving te kijken. Maar volgens Hans heb ik de bijnaam “Samsung lee” gekregen (oftewel net een japanner die steeds foto’s maakt, alleen ik maak ze met mijn Samsung telefoon) En ja, ik heb al heel veel foto’s gemaakt, maar ik kan het steeds niet laten. Terug gekomen bij de shuttlebus toch nog besloten om even naar het einde van de route te rijden om daar nog eventjes te lopen. Deze trail heet de Riverside walk en loopt langs de rivier af. Aan het einde van deze trail begint de Narrows Trail. Deze hebben we maar een stukje gedaan, want vervolgens loopt deze trail door de rivier heen en moet je dus door het water heen lopen. Met een stok, zodat je de diepe kuilen in het water kan ontwijken. Maar je loopt toch wel tot je knieën in het water. Dus nu lekker naar de camping. Daar aangekomen allemaal lekker een koude douche genomen en ondertussen had kok Hans al weer een maaltijd bereidt. Nu lekker buiten eten en een spelletje spelen. Morgen gaan we naar Las Vegas! Hoor van iedereen dat dat een beleving op zich is, dus we laten ons verassen. En voor de verandering zitten we 2 dagen in een hotel. Eindelijk tv volgens Loes, want dan kan ze even naar de Olympische spelen kijken. Je zou toch eens wat missen haha.