YOSIMITE - SAN FRANCISCO

Vanmorgen om 7.00 uur opgestaan om naar San Francisco te gaan. We moesten nog een heel stuk door Yosemite rijden om er aan de andere kant uit te gaan en aangezien dit meer haarspeldbochten zijn dan rechte wegen, zou dit nog wel even duren. Eigenlijk jammer dat we niet vaker zo vroeg de bossen in gaan (krijg de kinderen zo vroeg echt niet mee). Het is nog heerlijk rustig en stil en je ziet overal hertjes en eekhoorntjes langs de weg. Om de zoveel bochten stopt Hans even langs de kant, zodat de auto achter hem voorbij kan. Dit wordt steeds beloond met knipperende gevarenlichten of een toeter. Super vriendelijk dus. In Nederland had men al lang van achteren geknipperd of getoeterd, omdat het niet snel genoeg ging, maar hier blijft iedereen gewoon netjes achter je rijden. En als ze dan voorbij mogen wordt je bedankt. Zo kan het dus ook. In plaats van werk aan de weg, hebben ze hier last van: Tree work ahead. Er is hier een flinke bosbrand geweest en er valt veel op te ruimen. Altijd zo luguber om al die zwarte bomen te zien. Eenmaal uit het Yosemite National Park rijden we door het dorpje Oakdale heen (wel bekend misschien bij alle “ As the world turns” kijkers, waar ik er 1 van was) Amerika is echt wel een land van rariteiten. Ze stimuleren je echt om iemand te verklikken. Langs de weg vind je borden met de tekst om te bellen als je iemand dronken achter het stuur ziet, of troep weg ziet gooien. In bussen staat een bordje met een nummer dat je moet bellen als de chauffeur met zijn telefoon bezig is tijdens het rijden. Vraag me af of hier ook vaak gebruik van wordt gemaakt, maar ja, dat weet ik dus niet.
We hebben de hoge bergen achter ons gelaten en rijden door een stuk vlakker landschap. Overal zijn fruittelers en we rijden kilometers lang langs perziken en nectarine bomen. Zo’n 60 kilometer voor San Francisco komen we in de file. We hopen niet dat dit duurt totdat we in de stad zelf zijn, maar volgens Hans is het gewoon koopzondag in San Francisco. Uiteindelijk blijkt het een ongeluk te zijn geweest. Er is een auto door de vangrail naar beneden gereden (oftewel gedonderd, want het was een hele afgrond) Of diegene het overleeft heeft, betwijfelen we. Er stonden brandweerwagens en ambulances bij en het moet toch wel erg hard gegaan zijn als je dwars door een vangrail naar beneden stort. Terwijl we in de file stonden had ik Hans gewaarschuwd dat San Francisco niet zo’n gemakkelijke stad is om met een camper doorheen te rijden. Maar volgens Hans geen enkel probleem, we gingen dat gewoon doen (weer blij dat hij reed…..) Midden in het centrum moesten we onze tickets afhalen. We hadden een hop on-hop off ticket, kaartjes voor Alcatraz en een avondtoer door San Francisco. Aangezien Hans natuurlijk nergens met zijn camper kon parkeren, zijn Tom en ik uitgestapt om bij het bureau onze tickets op te halen. Terwijl wij stonden te wachten, mopperde de vrouw achter de balie dat er weer een witte camper stond waar hij niet mocht staan. Uiteindelijk heeft Hans rondjes gereden totdat wij klaar waren. Nadat we vlug in de camper waren gestapt, zijn we echt dwars door San Francisco gereden. Langs Fisherman’s Wharf en door de Lombard Street. Deze laatste straat heeft een stijgingspercentage van 21.3%. Helaas konden we echt nergens parkeren en we hadden honger. Het was ondertussen half 3, dus besloten we om alvast een stukje richting onze camping te rijden om te kijken of we daar ergens konden parkeren, om dan vervolgens met de hop on-hop off bus terug te rijden. Maar ook dit ging niet lukken. Dus nadat we bij een supermarkt gestopt waren voor wat boodschappen, zijn we maar naar onze camping gereden. Daar aangekomen hebben we een heerlijk plekje met zelfs een houten schommelbank. Even snel een kopje soep met brood eten, dan kunnen we later de barbecue aansteken. En natuurlijk weer een vuurtje stoken. Onze Tom had iets gekocht in een winkel, waarbij het vuur zou kleuren En ja hoor, we hadden een groen, blauw, paars kampvuur. Bij de receptie nagevraagd waar we morgen het beste konden parkeren, maar ze gaf ons weinig kans met een camper. En mochten we een plekje vinden, dan waren de parkeerprijzen ook erg hoog, soms liep het dan wel op tot $ 100, - Ook met het openbaar vervoer was het vanaf hier niet te doen, maar ze had wel een telefoonnummer die we konden bellen om een auto te huren. Het is hier 3 minuten vandaan en het was niet duur. En we hadden geluk, er was nog een auto beschikbaar. Voor $ 60.00 hebben we tot en met overmorgen de auto, inclusief verzekering. We weten nog niet wat voor een auto (misschien wel 1 van Fred Flinstone) maar dat zien we dan wel weer. Morgen in ieder geval naar Alcatraz, iets waar Loes al de hele vakantie naar uitkijkt. Ons verhaal wordt vervolgd…….