YOSEMITE DAG 2

Na een goed ontbijt met de shuttlebus op weg naar het Visitor Center. Even navragen welke trail we het beste kunnen lopen om een mooie waterval te zien. Er zijn hier meerdere watervallen, maar door de droogte zijn ze een stuk kleiner en niet alle watervallen zijn op loopafstand. Tenminste niet voor ons. Er lopen hier in totaal 1200 kilometer aan trails en er zijn er ook bij waar je 8 uur voor moet uittrekken, maar we hebben vakantie. Op aanraden van de ranger gingen we de Vernall Fall Mist Trail lopen. Het begon al meteen met een hele steile wandelpad. Na elke bocht riep Hans: nu zal het wel afvlakken, maar helaas, het bleef maar stijgen en stijgen. En dit 2.6 kilometer lang. Hijgend en puffend kwamen we boven. Maar toen kwamen bij een trap uit rotsen gemaakt van maar liefst 600 treden. Aangezien dit dus uit de rotsen was gehakt en soms met hele grote opstappen, zijn Eva en ik bij ongeveer tree 450 gestopt. De benen van Eva waren te kort om deze grote treden elke keer te nemen en we hadden de waterval bereikt. Hans en de tweeling klommen nog wel even verder om nog dichter bij de waterval te komen. Na mooie foto’s genomen te hebben en even te hebben uitgerust zijn we terug gegaan. We hadden nog verder naar de Nevada Falls kunnen lopen, maar aangezien dit nog eens 4 kilometer was en we natuurlijk ook nog terug moesten, zagen de kinderen dit niet zitten. En wij waren snel overgehaald. Dus op naar beneden. Op de laatste 10 meter voor het einde verstapt ons Loes zich en valt hard op de stenen. Allebei haar knieën kapot en haar scheenbenen afgeschaafd. Mensen die het zagen gebeuren stopte meteen en boden hun hulp aan. Maar Loes liet zich niet kennen en nadat we er wat water over hadden gegooid en een beetje het vuil eraf hadden gehaald, ging ze strompelend mee terug naar de camping. Daar aangekomen toch maar even goed schoongemaakt en ontsmet. Maar ze had er toch wel zoveel last van, dat we die middag maar lekker bij de camper zijn gebleven. We hadden eigenlijk nog naar de Mariposa Grove willen gaan om de mammoetbomen te zien, maar deze was helaas afgesloten. Er valt hier elke keer zoveel te zien dat we toch keuzes moeten maken, want als we echt alles willen zien en doen, dan moeten we minstens 3 maanden op vakantie. En tja, dat vindt mijn baas nooit goed haha.
Na een spelletje pesten zijn we naar Yosemite Village gegaan om wat boodschappen te doen en pizza te gaan eten. De chauffeur van de shuttebus had ons die middag vol enthousiasme verteld waar we de beste pizza’s konden eten, als we tenminste geen diepvries pizza wilden. Het zijn net acteurs die chauffeurs. Ze rijden toch de hele dag rond, maar blijven zeer vriendelijk en vrolijk grapjes maken in de bus. Bij het restaurant aangekomen, wordt je er voor gewaarschuwd dat je niet mag knoeien (echt iets voor onze kinderen) en alles netjes moet opruimen. Er zitten heel veel eekhoorns in het bos en deze worden anders veel te dik. Er stond ook een leuk plaatje van hoe de eekhoorn er eigenlijk uit hoort te zien en hoe hij wordt als hij elke dag de restjes van de mensen op eet. Volgens onze kinderen een obesitas-eekhoorn. Maar wel leuk om te zien dat iedereen dit dus ook doet. Alle tafeltjes blijven schoon en iedereen ruimt alles op. Daarna terug naar onze camping. Ik had hier echt wel wat langer willen blijven, maar morgen staat San Francisco op het programma, ook weer erg leuk denk ik.